Κίνηση Πολιτών Ηλιούπολης (Κι.Π.Η)Γίνετε μέλος
Γίνετε μέλος
ΣΕΛΙΔΕΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ / 2
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΑΣΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ: ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ*
Προκειμένου να υπάρξει μια σφαιρική ενημέρωση για το ιστορικό της καταπάτησης και αυθαίρετης δόμησης σε εκτός σχεδίου δημόσια , δασική και αναδάσωτέα περιοχή του Υμηττού, παραθέτω ανακοίνωση της “Πρωτοβουλίας Πολιτών για την προστασία του Υμηττού”, 1999.
Όπως είναι γνωστό στην περιοχή του σημερινού Δήμου Ηλιούπολης υπήρχε τα χρόνια της Τουρκοκρατίας το κτήμα του Μουσταφά Καρά Αλή.
Και ενώ η έκταση του “Κτήματος Καρά”, - όπως καθιερώθηκε να λέγεται – δεν ξεπερνούσε τα 500 στρέμματα, οι τελευταίοι του αγοραστές (1922) ο Αλ. Νάστος και ο κληρονόμος του το επέκτειναν προς κάθε κατεύθυνση πουλώντας δεκαπλάσια έκταση και διεκδικώντας ολόκληρο το δασικό χώρο του Υμηττού μέχρι την κορυφή!!
Και ενώ η έκταση του “Κτήματος Καρά”, - όπως καθιερώθηκε να λέγεται – δεν ξεπερνούσε τα 500 στρέμματα, οι τελευταίοι του αγοραστές (1922) ο Αλ. Νάστος και ο κληρονόμος του το επέκτειναν προς κάθε κατεύθυνση πουλώντας δεκαπλάσια έκταση και διεκδικώντας ολόκληρο το δασικό χώρο του Υμηττού μέχρι την κορυφή!!
Όπως είναι επίσης γνωστό, το 1950 οι Νάστοι κατόρθωσαν με βασιλικό διάταγμα (ΦΕΚ 299/16/9/50) “περί άρσεως αναδασώσεως εξ εκτάσεως 1250 στρεμμάτων του ιδιοκτήτου δάσους Νάστου της περιφέρειας Ηλιουπόλεως”, να εγκριθεί “Διάταγμα Ρυμοτομίας Δάσους Υμηττού”.
Από την εποχή εκείνη ξεκινά ο αγώνας των κατοίκων της Ηλιούπολης, με επικεφαλής τον τότε πρόεδρο της Κοινότητας Αναστασιάδη για να αποτραπεί η επέκταση του Σχεδίου Πόλεως και η Ρυμοτόμηση του δασικού χώρου. Ο αγώνας αυτός απέδωσε τελικά καρπούς. Το 1953, το Υπουργείο Γεωργίας και το 1954 το Συμβούλιο Επικρατείας, απορρίπτουν τον ισχυρισμό του Νάστου περί “ιδιόκτητου δάσους” και κρίνουν ότι, η έκταση των 1250 στρ., στην συνέχεια του εγκεκριμένου Σχεδίου Πόλεως της Ηλιούπολης, αποτελεί “δημόσιο δάσος”.
Το 1955, ανακαλείται και το βασιλικό Διάταγμα του 1950, και έκτοτε η έκταση αυτή θεωρείται δημόσια, δασική και αναδασωτέα, δηλαδή μη οικοδομήσιμη.
Όμως έχει ήδη δημιουργηθεί ένα κοινωνικό πρόβλημα: κάποιοι είχαν αγοράσει οικόπεδα από τον Νάστο στην περιοχή αυτή, και μερικοί μάλιστα είχαν χτίσει, κατοικίες νόμιμα ή αυθαίρετα. Ο Νάστος αναγκάστηκε τότε ή να επιστρέψει τα χρήματα στους αγοραστές ή να αντικαταστήσει το οικόπεδό τους με άλλο, στην εντός σχεδίου περιοχή της Ηλιούπολης.
Ωστόσο, κάποιοι δεν δέχθηκαν ούτε τη μία, ούτε την άλλη λύση, και εξακολούθησαν να παραμένουν στην περιοχή, τμήμα της οποίας θεωρήθηκε διακατεχόμενο (βλ. απόφαση 2/1963 του Εισαγγελέα Εφετών).
Ωστόσο, κάποιοι δεν δέχθηκαν ούτε τη μία, ούτε την άλλη λύση, και εξακολούθησαν να παραμένουν στην περιοχή, τμήμα της οποίας θεωρήθηκε διακατεχόμενο (βλ. απόφαση 2/1963 του Εισαγγελέα Εφετών).
Τα επόμενα χρόνια, οι προσπάθειες των Νάστων να αποσπάσουν ευνοϊκές γι΄ αυτούς αποφάσεις πέφτουν στο κενό. Με το ΠΔ 544/1978 ορίζεται ότι όλη η εκτός σχεδίου περιοχή του Δήμου Ηλιούπολης εντάσσεται στην Β΄ Ζώνη προστασίας του Υμηττού, όπου δεν επιτρέπονται οικιστικές επεκτάσεις (κατοικίες).
Το 1981, το Υπουργείο Γεωργίας προχωρά σε Κτηματογράφηση “της δασικής εκτάσεως που εφάπτεται στο εγκεκριμένο Σχέδιο Πόλεως” η οποία χαρακτηρίζεται, δημόσια και εν μέρει διακατεχόμενη, από τον Νάστο και όχι μόνο.
Τόσο οι Νάστοι όσο και αρκετοί από τους φερόμενους ως ιδιοκτήτες υποβάλλουν τις νόμιμες αντιρρήσεις τους στα Δικαστήρια, όμως τελικά δεν δικαιώνονται.
Τόσο οι Νάστοι όσο και αρκετοί από τους φερόμενους ως ιδιοκτήτες υποβάλλουν τις νόμιμες αντιρρήσεις τους στα Δικαστήρια, όμως τελικά δεν δικαιώνονται.
Το 1985, επί Δημαρχίας Δ. Κιντή επιχειρείται παράκαμψη του Υπουργείου Γεωργίας ώστε να περάσει το όλο ζήτημα στην αρμοδιότητα της Κ.Ε.Δ. (Διεύθυνση Δημοσίων Κτημάτων Αθηνών) χωρίς ωστόσο κανένα αποτέλεσμα, εφ΄ όσον η προαναφερόμενη περιοχή δεν ήταν αντίστοιχη με την εντός σχεδίου, αλλά χαρακτηρισμένη ως δασική και αναδασωτέα.
Το 1990, επί Δημαρχίας Δ. Κιντή το Δημοτικό Συμβούλιο Ηλιούπολης με εισήγηση του Κ. Κανελλόπουλου ζητά την επέκταση του Σχεδίου Πόλεως Ηλιούπολης εντός της Β’ Ζώνης προστασίας του Υμηττού ενώ το 1993, επί Δημαρχίας Θ. Γεωργάκη, η παράταξη του Δ. Κιντή, ως μειοψηφία, υποστηρίζει την άποψη “να μη γίνει καμία απολύτως ένταξη στο Σχέδιο Πόλης”.
Σύμφωνα με το “Τοπικό Αναπτυξιακό Πρόγραμμα” του Δήμου Ηλιούπολης η σημερινή Δημοτική Αρχή, επιχειρώντας το 1993 να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των καταπατήσεων δημόσιας δασικής γης και της αυθαίρετης δόμησης στον εκτός σχεδίου δασικό χώρο του Υμηττού, συνέστησε μια επιτροπή η οποία αποτελούνταν από Δημοτικούς Συμβούλους αποκλειστικά.
Σύμφωνα με την “Εισηγητική Έκθεση” της Επιτροπής αυτής θεωρείται ότι “…πριν από οποιαδήποτε ενέργεια ένταξης ή μη στο σχέδιο πόλης, θα πρέπει να λυθεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς που διέπει την περιοχή, το οποίο εκκρεμεί ακόμη στα αρμόδια δικαστήρια ανάμεσα στο Δημόσιο (Υπ. Γεωργίας) και στους άμεσα ενδιαφερόμενους…”.
Επίσης η Επιτροπή θεωρούσε ότι “…συντρέχουν οι λόγοι ένταξης στο σχέδιο πόλης μόνο μέρους της περιοχής που περικλείεται από τις οδούς Αναξαγόρα και Νεύτωνος εφόσον πρώτα εκπονηθεί Πολεοδομική Μελέτη Σκοπιμότητας…”.
Επίσης η Επιτροπή θεωρούσε ότι “…συντρέχουν οι λόγοι ένταξης στο σχέδιο πόλης μόνο μέρους της περιοχής που περικλείεται από τις οδούς Αναξαγόρα και Νεύτωνος εφόσον πρώτα εκπονηθεί Πολεοδομική Μελέτη Σκοπιμότητας…”.
Με βάση την προαναφερόμενη “Εισηγητική Έκθεση”, το Δημοτικό Συμβούλιο πήρε την υπ΄ αριθμ. 380/1993 απόφαση, σύμφωνα με την οποία αποφασίστηκε να συνταχτεί “ειδική μελέτη” για τις εκτός σχεδίου περιοχές (Νεύτωνος, Διογένους, τέρμα Σοφ. Βενιζέλου, Μαραθωνομάχων, Δεξαμενή ΕΥΔΑΠ)… “αλλά με κύριο στόχο τη διερεύνηση της δυνατότητας ένταξης στο σχέδιο πόλης μόνο της περιοχής που καθορίζεται από την οδό Αναξαγόρα (όριο σχεδίου πόλης) και σε βάθος περίπου 90 μ., δηλαδή στην περιοχή που ήδη λειτουργεί σαν σχέδιο πόλης, αποκλείοντας τις περιπτώσεις που έχουν εισχωρήσει στο δάσος και στη δασική περιοχή, καθώς και τις δασικές εκτάσεις γης που ισχυρίζονται ότι αγόρασαν από το Νάστο διάφοροι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες και που έχει χαρακτηριστεί ως διακατεχόμενη δασική περιοχή, με την ταυτόχρονη διερεύνηση της δυνατότητας δημιουργίας προγράμματος αποκατάστασης των πραγματικών δικαιούχων…”.
Επίσης με την ίδια απόφαση το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε “…να σταματήσει η επέκταση της αυθαίρετης δόμησης στο δασικό χώρο του Υμηττού. Οι υπάρχουσες κατοικίες να παραμείνουν, αλλά να κατεδαφίζεται αμέσως κάθε νέο αυθαίρετο κτίσμα. …Να μη γίνει αποχαρακτηρισμός του δασικού χώρου και σε συνεργασία με το Υπουργείο Γεωργίας να προβλεφθεί στην υπό σύνταξη μελέτη η διατήρηση και αξιοποίηση της Β΄ Ζώνης σε χώρους αναψυχής…”.
Τον Φεβρουάριο του 1999, ολοκληρώθηκε η προαναφερόμενη “Μελέτη για την Προστασία και την αξιοποίηση της εκτός σχεδίου περιοχής Δήμου Ηλιούπολης”. Η μελέτη αυτή, έχοντας καταγράψει την σημερινή κατάσταση, εκτιμά ότι ”…δεν υπάρχουν πρακτικά περιθώρια αναθεώρησης του υφισταμένου θεσμικού πλαισίου (Α΄ και Β΄ Ζώνες προστασίες του Υμηττού) επί τα χείρω. Και αναθεώρηση επί τα χείρω θα θεωρείτο ευλόγως οποιαδήποτε πρόταση απόσπασης τμήματος από τις Ζώνες αυτές προκειμένου να ενσωματωθεί στο σχέδιο πόλης, και αυτό ανεξάρτητα από την οποιαδήποτε εκκρεμούσα έκβαση δικαστικής διένεξης για το ιδιοκτησιακό…”.
Η “Πρωτοβουλία Πολιτών για την προστασία του Υμηττού”, από το 1989 που λειτουργεί, έχει εκφράσει επανειλημμένως τις θέσεις και τις προτάσεις της, αντιμετωπίζοντας το ζήτημα της οικιστικής επέκτασης στον Υμηττό, όπως και οπουδήποτε αλλού, από την άποψη της υπεράσπισης του Δημοσίου συμφέροντος και όχι από την άποψη υπεράσπισης μιας “τυπικής νομιμότητας” (βλ. πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου Ηλιούπολης 24/7/98 και 11/9/98).
Η “Πρωτοβουλία Πολιτών”, στην σύγκρουση που διεξάγεται από το 1950 μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και Νάστων για τον Υμηττό, σαφώς τάχθηκε ενάντια στα συμφέροντα Νάστου, ενάντια στα συμφέροντα των μεγάλων αλλά και μικρότερων καταπατητών του δημοσίου δασικού χώρου.
Τελευταία, κυκλοφόρησε ένα υπόμνημα της “Επιτροπής Κατοίκων της περιοχής εκτός Σχεδίου του Δήμου Ηλιούπολης” το οποίο αναφέρεται στο ιστορικό του όλου ζητήματος και στην μελέτη του Δήμου. Επίσης, αναφέρεται στην δραστηριότητα της “Πρωτοβουλίας Πολιτών”, την οποία θεωρεί λίγο-πολύ “υπεύθυνη” για την ενεργοποίηση του κρατικού μηχανισμού!!
Συμφωνώντας με αρκετά απ΄ αυτά που αναφέρονται στο Υπόμνημα, επισημαίνουμε ότι κάποιες “αλήθειες” που κατατίθενται, είναι μονόπλευρες δηλαδή καταγράφουν την οπτική γωνία των άμεσα ενδιαφερόμενων. Θα σταθούμε σε ένα σημείο: Γνωρίζουν πολύ καλά οι πάντες ότι η επίδοση των εκθέσεων αυτοψίας από την Πολεοδομία Αθηνών έγινε μετά την παρέμβαση της Νομαρχίας Αθηνών (30/7/1998), και όχι μετά την μηνυτήρια αναφορά της “Πρωτοβουλίας Πολιτών” στον Εισαγγελέα (18/8/1998), όπως ισχυρίζεται η “Επιτροπή Κατοίκων”. Επίσης γνωρίζουν οι πάντες πολύ καλά ότι ουδέποτε η “Πρωτοβουλία Πολιτών” υποστήριξε πως οι κάτοικοι της εκτός σχεδίου δασικής περιοχής είναι …οι υπεύθυνοι της πυρκαγιάς του καλοκαιριού του ΄98, όπως επίσης, ουδέποτε υποστήριξε ότι πρέπει να γκρεμιστούν τα σπίτια που χτίστηκαν την δεκαετία του ΄50, αλλά κάθε νέο αυθαίρετο κτίσμα.
Αυτά, για να αποκατασταθούν κάποιες άλλες αλήθειες…
Τέλος, επισημαίνουμε ότι η “Πρωτοβουλία Πολιτών” αντιτίθενται όχι μόνο στις αυθαίρετες οικιστικές επεκτάσεις στον δασικό χώρο του Υμηττού, αλλά και στην κατασκευή μιας νέας επιφανειακής Περιφερειακής Λεωφόρου στον Υμηττό, η οποία εκ των πραγμάτων θα επεκτείνει τα όρια της πόλης. Αντιτίθεται στην επέκταση των κτιριακών εγκαταστάσεων που ήδη λειτουργούν παράνομα στην περιοχή της Ηλιούπολης εντός της Β΄ Ζώνης προστασίας του Υμηττού (σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμάτων, Κέντρο Υψηλής τάσης ΔΕΗ, Σταθμός απορριμματοφόρων Δήμου).
Ακόμα, η “Πρωτοβουλία Πολιτών”, είναι αντίθετη με την επιχειρούμενη επέκταση της εκκλησίας του Προφήτη Ηλία, το μπάζωμα της περιοχής και την δημιουργία χώρων στάθμευσης στον δασικό χώρο, γεγονός που θα μεταφέρει το κυκλοφοριακό χάος και στις τελευταίες “οάσεις” που έχουν απομείνει γύρω από την Ηλιούπολη.
Κλείνοντας, υπενθυμίζουμε την πρόσκληση του Δημάρχου Ηλιούπολης τον περασμένο Οκτώβρη σε “μαζική δενδροφύτευση του Υμηττού …για να δώσουμε σε εμπρηστές και επίδοξους οικοπεδοφάγους το μήνυμα ότι τα παρανοϊκά τους σχέδια δεν θα περάσουν…”.
Αλήθεια, για ποια “παρανοϊκά σχέδια” πρόκειται; Ίσως εδώ χρειάζονται περισσότερες διευκρινίσεις…
………………………………………………………………………………………………………………
*Αναδημοσιεύεται από το βιβλίο μου «Εδώ κάποτε…Συμβολή στην ιστορία της Ηλιούπολης» εκδόσεις ΚΨΜ, 2005.
No comments:
Post a Comment